Gdy się ktoś zaczyta...

pixabay.com/pl/

Gdy się ktoś zaczyta, zawsze się czegoś nauczy, albo zapomni o tym, co mu dolega, albo zaśnie - w każdym razie wygra.

Henryk Sienkiewicz 

Read more »

Kto się modli i wierzy

pixabay.com/pl/

Kto się modli i wierzy, ten na pewno przejdzie zwycięsko przez wszystkie burze. 

Św. O. Maksymilian M. Kolbe 

Read more »

[KOMENTARZ] Wyposażenie ewangelizatora

To Kościół rozsyła swoich uczniów do ewangelizacji. Posyła ich po dwóch, czyli wciąż we wspólnocie. Dlatego szanuj swojego brata, którego Bóg daje ci jako towarzysza. Jest on potrzebny najpierw tobie. 

pixabay.com/pl/ 

👜 WYPOSAŻENIE EWANGELIZATORA

Z ciekawym "wyposażeniem" posyła Jezus swoich uczniów do misji. Zabrania im brać na drogę chleb, torbę, pieniądze. Daje jednak Ducha Świętego i współbrata - towarzysza. 

Bez Ducha Świętego i bez wspólnoty Kościoła nie zdobędziesz świata dla Jezusa. I choćby wydawałoby ci się, że jesteś tak namaszczony, tak zdolny i tak świetnie przygotowany do misji, bez brata, który będzie twoim towarzyszem drogi, nie dość, że nic nie zdziałasz, to sam możesz się pogubić na niełatwych ścieżkach ewangelizacji. 

🙏 WRAŻLIWOŚĆ I ROZEZNAWANIE

Ewangelizacja opiera się na wrażliwości na drugiego człowieka i właściwym rozeznawaniu, co w danej chwili robić. Jezus daje ogólne wskazówki, jak np. "Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich".  

Jak długo jednak przebywać w danym domu? Po czym stwierdzić, że ktoś nas nie słucha i nie przyjmuje? W którym momencie wycofać się i podjąć decyzję o strzepaniu prochu, czyli porzuceniu misji? Jak sobie poradzić po tym, gdy cię odrzucą?

Czy na pewno masz w sobie tyle mądrości, doświadczenia i wrażliwości, aby samemu wszystko to rozeznawać? Dlatego w Kościele nigdy nie ma ewangelizacji w pojedynkę. Bo to Kościół posyła, Kościół ci towarzyszy i wszystko robisz dla Kościoła, a nie dla siebie. 

👭 TOWARZYSZ DROGI

Nie znamy szczegółów, jak potoczyła się misja, którą przyjęli od Jezusa uczniowie. Znając jednak ludzkie słabości, nie myślmy, że wszystko odbyło się idealnie, tzn. bez różnicy poglądów czy nawet kłótni. 

Jezus nie posyła idealnych uczniów. Jezus posyła ludzi "w drodze", czyli takich, którzy sami są dopiero na jakimś etapie nawracania, a więc nie aniołów, tylko ludzi z krwi i kości, niedoskonałych. Jezus posyła cię do ludzi "w drodze", czyli do takich, którzy potrzebują nawrócenia, a więc niedoskonałych, idealnych, buntujących się wobec Boga. 

Nie oczekuj więc ani tego, że każda ewangelizacja da ci radość i przyjemność. Zostaniesz zarówno odrzucony przez ludzi do których idziesz, jak i może ci być nieprzyjemnie we wspólnocie, w której ewangelizujesz. 

I tu się sprawdza twoja miłość i wiara. Będziesz wciąż kochał tych, do których idziesz? Czy obrazisz się przy pierwszym odrzuceniu? Będziesz prawdziwym świadkiem miłości braterskiej, czy będziesz ewangelizował tylko wtedy, gdy będzie ci przyjemnie z twoją wspólnotą Kościoła?

Pomódl się dziś za swojego towarzysza drogi, który uosabia wspólnotę Kościoła. Jesteście sobie dani, aby się nawzajem opiekować i wspierać, bo walka, której się podejmujecie to nie jest zabawa. Przyjmij jego dary i talenty, bo nie masz wszystkiego. Przyjmij to jako troskę Boga o ciebie. Podziękuj Bogu za Jego dobroć, że daje ci kogoś, kto w Jego imieniu będzie się troszczył o ciebie, abyś ty mógł jeszcze lepiej troszczyć się o innych.

Ks. dr Piotr Spyra 

Read more »

Ze Św. Michałem Archaniołem na Jasną Górę

W tym roku miałam znowu ogromną przyjemność i zaszczyt wziąć udział w Pielgrzymce ze Św. Michałem Archaniołem na Jasną Górę 💙 To wyjątkowy czas MOCY i ŁASKI. Michael jest mi szczególnie bliski, wiele Mu zawdzięczam...

archiwum prywatne 

Nie da się opisać tego, co dzieje się podczas pielgrzymki - dla mnie to wyjątkowy, bardzo ważny czas w roku. Modlitwy, konferencje, spotkania... Poczucie tego, że jesteśmy wspólnotą. Nie wiem co by się musiało wydarzyć, żebym w pierwszą sobotę lipca była w innym miejscu niż Jasna Góra. 

archiwum prywatne 

Podczas pielgrzymki bardzo ważnym wydarzeniem jest dla mnie nabożeństwo o uzdrowienie duszy i ciała oraz uwolnienie z nałogów z modlitwą wstawienniczą przed Najświętszym Sakramentem i Błogosławieństwem Lourdzkim... 

archiwum prywatne 

W tym roku wydarzyło się wiele pięknych "przykadkowych" sytuacji, ale dla nas - ludzi wierzących, przypadki nie istnieją - poza tymi w języku polskim ☺ Cieszę się ze spotkania z Ks. Zbigniewem - egzorcystą z Miejsca Piastowego i spotkania z Ks. Mateuszem, z którym od blisko roku odmawiamy wspólnie Tajemnicę Szczęścia. Ks. Piotrowi dziękujemy za piękną konferencję i modlitwy. Niezwykłym momentem pielgrzymki była również homilia Ks. Marcello Stanzione.

archiwum prywatne

Michaelowi dziękuję za to, że jest i że czuwa! 💪💙😇  

Read more »

[WYWIAD] W Nigerii za Krzyż oddaje się życie

Jestem wdzięczna Księdzu Profesorowi Waldemarowi Cisło za to, że podczas pobytu w Nigerii znalazł czas na naszą rozmowę. To była piękna, wzruszająca, ale i trudna rozmowa...   

Fot.: Michał Banach PKWP 

Ks. dr hab. Waldemar Cisło – profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, specjalista teologii fundamentalnej, dyrektor polskiej sekcji Pomoc Kościołowi w Potrzebie, dyrektor Uniwersyteckiego Centrum Badań Wolności Religijnej UKSW, pomysłodawca Dnia Solidarności z Kościołem Prześladowanym 

Ministerstwo Spraw Zagranicznych raczej odradza podróże do Nigerii. Dlaczego Ksiądz mimo wszystko odważył się na podróż do tego kraju?

- Arcybiskup Abudży – Ignatius Ayau Kaigama jest naszym przyjacielem. Wielokrotnie bywał w Polsce, ja u niego też bywałem, w Bomadi. To jest trudniejszy teren, realizowaliśmy różne projekty, m.in. dostarczaliśmy wodę pitną do osiedli. Jest pięknym, zielonym terenem, są rzeki, ale woda jest zatruta, i żeby dostać się do czystej wody – trzeba było iść sto metrów w ziemię. Wtedy zrobiliśmy dużą akcję, która miała na celu dostarczenie wody pitnej. 

Nigeria rzeczywiście jest jednym z najbardziej niebezpiecznych krajów. Na pewno trzeba uważać na to gdzie się człowiek porusza, z kim się spotyka, bo porwania białych ludzi są dosyć częste. Jeśli nieroztropnie będziemy się poruszać to może być to kłopot zarówno dla danego człowieka jak i dla tych, którzy będą go chcieli później uwolnić. 

Co jest głównym celem tej podróży? 

- Od 2015 roku mamy księży, którzy studiują na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Studiują w języku angielskim, piszą doktoraty, robią licencjaty kościele, które upoważniają do nauczania na uczelniach kościelnych. Wszyscy wrócili do Afryki, pracują tutaj w seminariach, na wyższych uczelniach. Wykształciliśmy do tej pory 20 doktorów, 32 kapłanów otrzymało licencjat kościelny i 10 obroniło prace magisterskie.

Spotkaliśmy się tutaj z księdzem, który jest wykładowcą w seminarium i wychowawcą w college, w którym uczy się piętnaście tysięcy młodzieży – połowa z nich to muzułmanie. Warto powiedzieć, że ktoś, kto kończy college w uczelniach nigeryjskich jest przyjmowany na II rok studiów – college ma tak dużą renomę.

Warto przyjmować i kształcić przyszłych księży w Polsce. Jeden z księży, który rozbudowywał kościół powiedział, że nauczył się od nas tego, że warto pomagać. Głównym powodem naszego przyjazdu było to aby odwiedzić księży, którzy zostali u nas wypromowani, a którzy dziś pracują tutaj. 

Fot.: Michał Banach PKWP 

Księża w Nigerii są bardzo zaangażowani... Nie ma kryzysu powołań?   

- Mówimy ciągle o kryzysie powołań i nie ma co zaprzeczać faktom, bo jest ewidentny spadek. Tutaj byliśmy tylko w jednej diecezji, Abudży. Do seminarium zgłosiło się pięćset kandydatów, z których wybrano tylko dwudziestu pięciu. Proszę zobaczyć jaki jest ostry proces selekcji kandydatów do kapłaństwa. Przygotowanie do kapłaństwa trwa dziewięć lat. W Afryce notujemy rekordową liczbę powołań. Chociaż już za samo noszenie krzyża można tutaj zapłacić najwyższą cenę.        

W ciągu ostatnich 14 lat po ad 52 tys. chrześcijan zostało zabitych w Nigerii przez islamskich ekstremistów...  

- Według ostatniego raportu w Nigerii o 60 procent wzrosła liczba zamordowanych chrześcijan. Są to bardzo niepokojące dane. Fala prześladowań ciągle rośnie. To nie tylko porwania księży, ale też ataki na kościoły i brutalne morderstwa na tle religijnym. Księża, którzy zostali porwani opowiadają o tym jak trudne jest posługiwanie w tym kraju, zwłaszcza na północy, gdzie jest więcej muzułmanów, którzy mają na celu wprowadzenie szariatu. Na południu są w większości chrześcijanie i wyznawcy religii lokalnych.      

 

Fot.: Michał Banach PKWP 

  

Na co dzień Ksiądz się nie boi?

- W Polsce też czasami trzeba się bać, bo różne sytuacje się zdarzają. Zawsze trzeba uważać. Przyjechał z nami również fotograf i dziennikarz. Staramy się nikomu nie narażać. Kiedy wysłaliśmy plan do księdza arcybiskupa, w którym było opisane co byśmy chcieli zrobić, odpowiedział: ale to nie dla białych. Wtedy powiedziałem, żeby ksiądz arcybiskup ułożył taki plan, który będzie bezpieczny zarówno dla niego, jak i dla nas.   

Zdarza się Księdzu wychodzić samemu?

- Nie. To by było nieroztropne.   

W jakich warunkach życie? 

- Mamy wodę, która może trochę za mało cieknie rano  ale da się umyć. Mieszkamy w domu w stolicy kraju, więc warunki są dobre. Jest to Dom Św. Jana Pawła II, mieszkają tu siostry zakonne, zatrzymują się księża, którzy odwiedzają stolicę kraju. Natomiast na wioskach są trudniejsze warunki, czasami nie ma wody. Jest bieda. Byliśmy u księdza, u którego jest wynajmowany dom – służy również jako dom duszpasterski. Tam rzeczywiście warunki są bliższe betlejemskiego żłobka niż inne...

Fot.: Michał Banach PKWP 

Dom Św. Jana Pawła II, tak daleko od naszego kraju...

- Tutaj Św. Jan Paweł II jest bardzo szanowany. U nas się niszczy jego pomniki, nauczanie, a tu jest wspominany z wielkim szacunkiem. Byliśmy również na placu, na którym Ojciec Święty Jan Paweł II sprawował Mszę Świętą podczas swojego pobytu w Nigerii. Teraz buduje się tutaj katedra pw. Dwunastu Apostołów. Ciekawostka jest taka, że większość z tych, którzy uczestniczyli w spotkaniu z Ojcem Świętym to byli muzułmanie. Widzimy, że wielki autorytet, który w Polsce jest niszczony – na świecie jest otaczamy szacunkiem. W Nigerii dziedzictwo Św. Jana Pawła II jest szczególnie żywe.   

Pobyt w takich miejscach sprawia, że zmieniają się priorytety?

- Uczy pokory. My nie cenimy tego, że mamy wolność, że naszych kościołów podczas nabożeństw nie musi pilnować wojsko i policja. Proszę zobaczyć jak się u nas niszczy to, co jest wartościowe. Tutaj, w Nigerii, wierni bardzo szanują swoich kapłanów. Niestety są oni przez różne bojówki porywani. Podczas naszego pobytu zostało porwanych trzech księży, jeden niespełna tydzień temu. Niektóre przypadki kończą się śmiercią, ale większość udaje się jednak wykupić. 

Fot.: Michał Banach PKWP 

Aż trudno sobie wyobrazić przez co przeszli ci księża...

- Jeden z ojców, który został porwany kilka miesięcy temu powiedział mi: „Założyli mi worek na głowę i zacisnęli pętlę na szyi, co uniemożliwiło mi oddychanie. Dwa razy straciłem przytomność. Zacząłem się modlić, myśląc, że to może być ostatnia rozmowa z Bogiem”. Ojciec James z diecezji JOS został porwany przez islamskich terrorystów.        

Czego uczy spotkanie z ludźmi, którzy żyją w tak prześladowanym kraju? 

- Uczą nas, że wiara w Chrystusa potrafi kosztować bardzo wiele. Spotkania z ludźmi, z ich kulturą, przypominają nam, że nawet w trudnych warunkach można znaleźć głęboki sens i obecność Bożą. Kiedy w Polsce zdejmuje się Krzyże ze ścian, tutaj za Krzyż się umiera. Kościół Cierpiący w Nigerii daje nam świadectwa wiary, obok których nie możemy przejść obojętnie.   

Fot.: Michał Banach PKWP 

Możemy tak naprawdę w każdej chwili pójść na Adorację Najświętszego Sakramentu, do spowiedzi... Możemy sobie w ogóle na dużo rzeczy pozwolić. Nie doceniamy tego, co mamy?  

- Proszę zobaczyć jak spada liczba tych, którzy chodzą w niedzielę do kościoła. W Warszawie to już ok. 16 procent, a przecież w naszym kraju nie wysadza się kościołów, nie ma zagrożenia, że jak pójdziemy do świątyni to już z niej nie wrócimy. A w Nigerii jednak przy kościele stoją żołnierze z długą bronią i pilnują, by ci, którzy są w środku – czuli się bezpieczni. Doświadczyłem tego tutaj, kiedy brałem udziałem w uroczystościach. 

W Nigerii nie ma też takiego socjalu jak w Polsce. „500+” wyprowadziło bardzo dużo ludzi z kryzysu, trzeba być wdzięcznym Bogu i politykom, którzy wtedy pomyśleli o najbiedniejszych. Tutaj, jak się patrzy na te dzieci... to jest najbardziej smutny widok.

Przepraszam, że o to zapytam... Zdarzyło się kiedyś Księdzu zapłakać podczas takiego spotkania?

- Staram się trzymać, ale w środku... Dzieci są niewinne. Kilka godzin przed naszą rozmową była taka sytuacja, że dzieci siedziały z koszyczkami , do których ich mamy włożyły coś do jedzenia na cały dzień – właściwy posiłek jedzą raz dziennie. Szkoda tych dzieci, bo jak się porówna polskie dzieci, które mają różne wymagania... Wyznaję zasadę, że europejskie dzieci – w tym polskie – powinny po ukończeniu szkoły podstawowej przyjechać na przykład na dwa tygodnie do Afryki i zobaczyć jak życie wygląda. Wtedy człowiek nabiera dystansu do życia.      

Fot.: Michał Banach PKWP

Przykład Cierpiącego Kościoła w Nigerii pokazuje nam, zachęca nas do tego abyśmy byli bardziej odważni w wyzwaniu wiary w Zbawiciela?   

- Mówiłem już o tym w naszych wywiadach, ale warto powtórzyć, że czasami wystarczy jeden głos rozsądku, żeby otrzeźwić towarzystwo. Kilka lat temu w Wielki Czwartek była dyskusja w telewizji. Jeden z polityków lewicowej partii mówił, że Kościół to tylko pieniądze, zbiórki itd. Pani posłanka, która przyznała się do tego, że często chodzi do kościoła, zapytała posła: A kiedy pan ostatnio dawał na tacę? Poseł z lewicy odpowiedział, że nie daje na tacę. Na co posłanka opowiedziała: To o co się pan martwi? Proboszcz z kościoła gdzie ja chodzę, co roku rozlicza się z tego ile zebrał i na co wydał. Trzeba mieć świadomość, że nasze świadectwo będzie miało coraz większą wartość. Musimy mieć świadomość przynależności do Kościoła.        

Nawet i taki głos wymaga dziś odwagi... 

- Przywykliśmy do wygodnego życia – Kościół milczenia, nic nie powiemy, nie zaprzeczymy – to jest wygodne, bo jeśli się zaczniemy odzywać to możemy się narazić komuś. Niestety, ale albo się jest wierzącym albo nie, z konsekwencjami tego.     

___

Źródło: PCh24.pl  

Read more »

Oni tutaj są

Niedziela 30 czerwca to znowu jeden z tych dni, który zostanie w mojej pamięci na długo. Miesiąc temu nie wiedziałam prawie nic o Misjonarzach Męczennikach z Pariacoto, a wczoraj uczestniczyłam w pięknej uroczystości - wprowadzenie relikwii Błogosławionych Braci do Par. pw. Trójcy Przenajświętszej w Piekarach Śląskich. 

archiwum prywatne 

Chcesz rozśmieszyć Pana Boga to powiedz Mu o swoich planach... Pierwszy raz w życiu uczestniczyłam we Mszy św., podczas której było wprowadzenie relikwii. To była piękna i wzruszająca uroczystość... Oni tutaj są - hymn beatyfikacyjny, który wybrzmiał w świątyni sprawił, że nie tylko mi poleciały łzy... 

archiwum prywatne 

Co dzień, od dnia kiedy rozmawiam najpierw z br Janem - Promotorem Kultu Błogosławionych Misjonarzy Męczenników z Pariacoto, a później z braćmi Błogosławionych - Bogdanem, Markiem i Andrzejem - modlę się za wstawiennictwem młodych franciszkanów... Mam przy sobie też ich relikwie...

archiwum prywatne 

Jestem wdzięczna Bogu Ojcu za to, że mam możliwość poznać najbliższych Błogosławionych Braci O. Michała i O. Zbynia. To dla mnie ogromny zaszczyt i ogromne wyróżnienie... 😇 To był bardzo piękny dzień, piękne spotkania - za wszystkie jestem wdzięczna, również za życzliwość Ks. Biskupa, Ks. Proboszcza i Ks. Misjonarza. Dziękuję za prezenty i dobre słowa... 🌿🌻💒

Read more »